در فیلیپین، اعتیاد مدت هاست که جرم محسوب می شود، بنابراین اغلب به جای مراقبت های بهداشتی، از طریق مجازات مورد توجه قرار می گیرد. اما اکنون، کارشناسان بهداشت و مقامات دولتی خواستار برخورد با آن به عنوان یک مسئله بهداشت عمومی و اولویت دادن به مراکز بازپروری اعتیاد به عنوان بخشی از سیستم بهداشت ملی هستند.

دکتر آلفونسو ویلارومان ، رئیس بیمارستان مرکز درمان و توانبخشی در بیکوتان ، گفت که اضافه شدن این مرکز به موقع است. در سال 2023، او اشاره کرد که هزاران فیلیپینی نیاز به توانبخشی دارند، اما تنها 32 مرکز دولتی در سراسر کشور وجود دارد که هر کدام 100 تخت دارند.

این بدان معناست که تنها حدود 3,200 بیمار می توانند بستری شوند - به دور از تعداد واقعی نیاز. ویلارومان افزود که کمبود متخصصان ماهر وجود دارد. روانشناسان، پرستاران و پزشکان دولتی بسیار کمی هستند که درمان اعتیاد را انجام می دهند. او همچنین اشاره کرد که تنها حدود 200 مددکار اجتماعی در زمینه اعتیاد تخصص دارند و توانایی سیستم را برای ارائه خدمات کافی تضعیف می کند.

وزارت بهداشت (DOH) کاستی ها را تصدیق کرده است. در سال 2023، چاراد مرکادو-گرانده، دستیار وزیر گفت که همه استان ها مراکز درمانی و توانبخشی ندارند، حتی اگر طبق قانون جمهوری شماره 9165 دستوری وجود داشته باشد که هر استان باید یکی داشته باشد.

او توضیح داد که در حالی که شبکه های ارجاع کار می کنند، کمبود امکانات در بسیاری از مناطق همچنان یک چالش است. وی همچنین بر لزوم تقویت مراکز موجود تأکید کرد و پیشنهاد آموزش استاندارد برای همه TRC ها در کشور برای بهبود خدمات را داد.

یکی از امکانات بحث برانگیز، مرکز درمان و توانبخشی سوء مصرف مواد مخدر بزرگ در نوئوا اسیجا است. این بنا برای اسکان حداکثر 10,000 بیمار ساخته شده است، اما از سال 2016، تنها 3,200 نفر از ساکنان تحت مراقبت قرار گرفته اند.

در سال 2017، دیونیسیو سانتیاگو، رئیس سابق هیئت مدیره مواد مخدر خطرناک، این مرکز را یک اشتباه خواند و از برنامه های کوچکتر مبتنی بر جامعه حمایت کرد که مقرون به صرفه تر و کاربردی تر هستند.

با این حال، پیشرفت مثبتی از برنامه های آزمایشی وزارت بهداشت و سازمان بهداشت جهانی (WHO) حاصل شده است. این ابتکارات بر مدل های مراقبت داوطلبانه تمرکز دارند که به حقوق بیمار احترام می گذارند و درمان غیر مسکونی را ارائه می دهند. در سال 2021، نماینده سازمان جهانی بهداشت، دکتر رابیندرا آبیاسینگ گزارش داد که این کلینیک های بهبودی به بیش از 90 درصد نرخ تکمیل رسیده اند که گواهی بر اثربخشی یک رویکرد دلسوزانه و مبتنی بر شواهد است.

تا سال 2025، روانشناس بالینی، دکتر میا سانتوس، که با معتادان در حال بهبودی در مترو مانیل کار می کند، اصرار دارد که توانبخشی نباید تنها با سم زدایی به پایان برسد. او گفت که برنامه هایی که از ادغام مجدد، شفای عاطفی و بازگرداندن کرامت حمایت می کنند، مهم هستند، زیرا اعتیاد یک وضعیت پزشکی است که شایسته درمان با مراقبت و سیستم های مناسب است.

دولت کمپین BIDA (Buhay Ay Ingatan، Droga'y Ayawan) را در سال 2023 برای ترویج پیشگیری و مشارکت جامعه راه اندازی کرد. اما کارشناسان می گویند بدون بودجه بیشتر، آموزش استاندارد و دسترسی گسترده تر به مراکز درمانی، تأثیر محدود خواهد بود.

در حالی که کشور همچنان با تأثیر سیاست های تنبیهی مواد مخدر دست و پنجه نرم می کند، مدافعان بهداشت خواستار شفافیت هستند: اعتیاد باید به عنوان یک مسئله بهداشت عمومی تلقی شود و بازپروری باید بر مراقبت متمرکز باشد، نه مجازات.